Twilight and New Moons Production Design

Via: http://www.virtueelplatform.nl

4 DEC 2013 – De Twilight saga is al jaren lang een van de meest populaire speelfilm reeksen. Er zijn duizenden fans die huilend hebben toegekeken hoe Bella verliefd werd op een vampier. De Twilight saga was al immens populair door de boeken, maar is nog veel populairder geworden door de speelfilms. De speelfilms hebben dat te danken aan hun fans, het goede acteerwerk, maar ook aan de production design.

 

Hoe zijn de production design en technologie tussen Twilight en New Moon (de tweede speelfilm) verandert?

Dit is een interessante vraag. Om te beginnen moeten we weten wat Production Design precies inhoudt. Production Design gaat in op het ontwerp van de productie, dat is dan ook de letterlijke vertaling. Hiermee wordt bedoeld het ontwerp van decor, kostuum, locaties en de special effects. Als de Production Designer dit allemaal goed aanpakt, worden de personages geloofwaardiger.

Niet in alle films werkt één bepaald iemand mee als‘Production Designer’. Production Designer is een redelijk nieuwe term, die nog niet altijd wordt gebruikt. Zodra dit het geval is, is er sprake van een ‘Art Director’ die deze taken op zich neemt. Desondanks is het niet compleet hetzelfde, maar is de Art Director wel degene die het dichtst bij de Production Designer zijn taken komt.

 

Wie zijn de Production Designers in de speelfilms ‘Twilight’ en ‘New Moon’?

Twilight is een geval van een speelfilm waar niemand de taak van Production Designer heeft gekregen. Wel waren er twee Art Directors. Dit waren Christopher Brown en Ian Phillips.

Christopher Brown is vanaf 1999 actief in het vak en heeft onder andere projecten op zijn naam staan als de televisieseries Mad Men (2007-2013) en Glee (2009).

Ian Phillips is vanaf 2003 actief in het vak. Hij heeft onder andere projecten op zijn naam staan als de televisieseries Parks and Recreation (2009-2013) en Bones (2007-2008).

In New Moon is wel een Production Designer ingezet. Dit was David Brisbin. David Brisbin heeft een arsenaal aan verschillende films waar hij de Production Designer voor heeft gespeeld. Voorbeelden hiervan zijn ‘Sinister’(2012), ‘The Day the Earth Stood Still’ (2008) en ‘Passengers’(2008).

De overeenkomst tussen Christopher Brown, Ian Phillips en David Brisbin is dat ze alle drie zowel Production Design projecten, als Art Director projecten op hun naam hebben staan.

Het verschil is echter dat Christopher Brown en Ian Phillips in Twilight zijn ingezet als Art Director, terwijl David Brisbin is ingezet als Production Designer. Doordat deze begrippen niet precies dezelfde definitie hebben, wordt het lastig om ze precies te gaan vergelijken.

Het vergelijken kan dus alleen op de vlakken waar de definities gelijk zijn aan elkaar.

 

 

Welke aspecten binnen de Production Design/Art Direction veranderen er in de speelfilms Twilight en New Moon?

Actrice Kristen Stewart heeft een natuurlijke, jongensachtige look in het begin van de speelfilms. De natuurlijke look blijft, maar op het moment dat ze verliefd wordt gaat ze zich vrouwelijker kleden. Haar kleding krijgt dan bloementjes patronen en ze draagt dan kleding dat wat strakker zit.

Het kleurenpallet dat voor het personage Bella wordt gebruikt bestaat vooral uit aardkleuren zoals bruin, donkerrood en groen. Naarmate Bella meer verliefd wordt op Edward, neemt ze zijn kleurenpallet een beetje over. Dit zijn kleuren zoals zilver, wit, grijs en zwart.

 

Naast kostuum is binnen Production Design locatie ook heel belangrijk. Een Production Designer is mede verantwoordelijk voor de perfecte locatie van een scène. Toen er bijvoorbeeld voor de film Twilight werd gekeken op het strand van La Push hoe het er hier uitziet, zagen ze dat er daar ook gesurfd wordt. In het boek komt surfen niet voor, maar het is wel een leuke bijkomstigheid. Samen met de script schrijfster hebben ze besloten om surfen toe te voegen aan de film.

 

Door goed te kijken, na te denken en vooral creatief te zijn, bedenkt een Production Designer de details binnen bijvoorbeeld speelfilms. Deze details maken de speelfilms interessant en werkend. Een acteur kan nog zo goed acteren, een camera man kan vanuit de perfecte hoek filmen, maar als dat niet op een boeiende locatie in het juiste kostuum gebeurd, raakt de speelfilm zijn charme kwijt.

Al bij al heeft een Production Designer/Art Director dus een belangrijke taak. Hij is voor een heleboel verantwoordelijk, maar kan ook nog zorgen voor aanpassingen. Production Design is een detail werk, waar meer achter zit dan mensen op het eerste oog zouden zeggen.

 

 

 

Bronnen:

• Hardwicke & Meyer, C. & S. (2009) Twilight: Director’s notebook. Van Goor.
• http://www.imdb.com/name/nm0109774/?ref_=ttfc_fc_cr18 geraadpleegd op di. 3 december 2013
• http://www.imdb.com/name/nm1321860/?ref_=ttfc_fc_cr16 geraadpleegd op di. 3 december 2013
• http://www.imdb.com/name/nm2214641/?ref_=ttfc_fc_cr17 geraadpleegd op di. 3 december 2013
• http://www.imdb.com/title/tt1099212/fullcredits geraadpleegd op di. 3 december 2013
• http://www.imdb.com/title/tt1259571/fullcredits geraadpleegd op di. 3 december 2013

 

 

Door:

Marli Klok

JDE-D04

 

 

 

 

 

 

Het kostuum van Bella Swan

Production Design is een breed onderwerp. Het valt onder te verdelen in 3 categorieën (film, theater en televisie) die vervolgens ook weer onder te verdelen zijn in meerdere subcategorieën (kostuum, decor).Ik ga me in deze blogpost focussen op kostuum.

Aangezien mijn eigen onderwerp voor de Analyse opdracht Production Design is, en ik met mijn hoofdvraag de Twilight-serie ga analyseren, heb ik er voor gekozen om het ook in deze blogpost over de hoofdpersoon van Twilight, Bella, te hebben.

Make-up

Actrice Kristen Stewart heeft een lichte huid van zichzelf, een van de uiterlijke kenmerken waar ze op gecast is. Hierdoor is er wel op gebied van make-up gekozen voor een natuurlijke look. Ook moest Kristen bruine contactlenzen dragen om het karakter van Bella beter over te kunnen brengen.

Haar

Aan Kristen haar haar zijn haar extensions toegevoegd om het meer volume te geven. Daarna is haar haar ook nog eens kastanjebruin geverfd. In de film draagt ze vaak een haarband om haar haar wild over te doen laten komen.

Kleding 

Bella draagt aan het begin van de film vooral jongensachtige kleding. Het is de bedoeling dat sommige kledingstukken het gevoel bij de kijker oproept alsof ze het van haar vader heeft gekregen. Het kleurenpallet van Bella bestaat vooral uit aardkleuren zoals bruin, donkerrood en groen.

Karakterontwikkeling 

In het boek wordt Bella verliefd op Edward. Naarmate het verhaal vordert wordt Bella ook steeds heftiger verliefd op deze jongen. In de Production Design voor de film hebben ze hier heel handig op ingespeeld. Zo verandert in de film de soort kleding die Bella draagt. Van hele jongensachtige kleding gaat het meer naar vrouwelijkere kleding. Denk hierbij aan bloem patronen en strakkere kleding. Ook haar kleurenpallet verandert. Deze wordt nu aangevuld met de kleuren van het kleurenpallet van de ‘Cullens’. Dit zijn de kleuren van een poolwolf: zilver, wit, grijs en zwart.

Bronnen:

• Hardwicke & Meyer, C. & S. (2009) Twilight: Director’s notebook. Van Goor.

Door: Marli Klok

Onderzoeksopzet Marli Klok

Voor de analyseopdracht in het blok Audio Visueel heb ik gekozen om binnen het onderwerp ‘Production Design’ te gaan analyseren. Ik heb binnen dit onderwerp gekozen voor de categorie speelfilm. De hoofdvraag die ik hierbij wil beantwoorden is: “Hoe zijn de production design en technologie van de eerste Twilight speelfilm tot en met de laatste verandert?”

Ik ga uitzoeken wat de veranderingen binnen de Production Design zijn en of deze zijn meegegroeid met het verhaal of dat dat er aan ligt dat er voor een aantal speelfilms andere Production Designers zijn ingezet.

 

De relevantie van het onderwerp ligt niet bij Twilight zelf, dit is slechtst de context. De relevantie is dus de eventuele verandering. Wat er uit mijn analyse blijkt kan namelijk ook weerspiegeld worden op andere speelfilms die uit meerdere delen bestaan. Het belang hier achter is dat je te weten komt of er bij een vervolg speelfilm rekening moet worden gehouden of dezelfde Production Designer wordt ingeschakeld, of dat het niet uitmaakt dat iemand anders het werk overneemt bij de volgende productie.

 

Ik ga deze vraag beantwoorden in verschillende stappen. Ik zal langs verschillende onderwerpen komen waar deelvragen bij horen, en deze deelvragen zal ik ook gaan beantwoorden. Ik zal antwoord geven op vragen als ‘Welke Production Designer heeft aan welke speelfilm meegewerkt? Welke aspecten, die ik van te voren heb bedacht, veranderen in de speelfilms binnen de Production Design? Welke veranderingen vallen me het meest op? Wat zijn overeenkomsten tussen de Production Design binnen de verschillende speelfilms? Wat zijn de grote verschillen per Production Designer? Kan een verandering in de Production Design worden teruggekoppeld aan een verandering in de karakters van de hoofdrolspelers?’

 

Ik verwacht op deze vragen uiteenlopende antwoorden te vinden. Zo hebben er meerdere Production Designers aan de verschillende producties meegewerkt, maar er zullen wel overeenkomsten in de Production Design zitten. Als dit niet het geval zou zijn zouden de speelfilms namelijk niet goed meer een serie genoemd kunnen worden omdat er dan te grote verschillen in de details ontstaan.

Desondanks zitten er wel verschillen tussen de speelfilms in de Production Design. Ieder persoon heeft namelijk zijn eigen manier van werken en zal hier ook kenmerken van achter laten. Daarnaast is het nodig dat de Production Design mee evolueert met de hoofdpersonen.

 

Voor mij relevante bronnen voor dit onderzoek zijn alle speelfilms. Daarnaast zijn er boeken geschreven door de regisseurs van Twilight en New Moon, waar nuttige informatie in staat.

Naast de speelfilms staan er ook extra’s op de dvd’s. Hier kan ik nuttige informatie uit huilen. Ook op youtube staat hier informatie over. Verder zal ik gebruik maken van diverse websites die ik nu nog niet weet. Op de boeken na zijn dit ook mijn keuzes voor de audiovisuele bronnen.

Al bij al zullen dit ongeveer mijn bronnen zijn:

Boeken:

• Hardwicke & Meyer, C. & S. (2009).

Twilight: Director’s notebook. Van Goor.

• Vaz & Meyer, M.C. & S. (2009)

New Moon: De Twilight Saga. Van Goor.

Speelfilms:

• Breaking Dawn part 1 de film
• Breaking Dawn part 2 de film
• Eclipse de film
• New moon de film
• Twilight de film

Retorisch beeldanalyse door Marli Klok en Pien Groustra

Communicatieve situatie

De rethor, of beter gezegd rethorren in dit fragment zijn Pauw en Witteman.  Desondanks dat het gehele fragment gaat over Joanna, zijn Pauw en Witteman degene die haar hebben uitgenodigd bij het programma en haar haar verhaal laten doen. Dit zouden zij niet doen als zij niet zouden willen dat dit verhaal op de televisie, en zo in de aandacht kwam.

Dit filmpje als beeld zijnde wordt als context binnen een aflevering laten zien en niet de gehele aflevering aan dit onderwerp wordt besteed. Daarom valt dit beeld binnen de categorie binnen artikel.

De gebruikers, of terwijl mensen die hier naar kijken, zijn mensen die op een breed gebied geïnteresseerd zijn. Het is namelijk een programma waar veel verschillende actualiteiten in besproken worden. Daarom zijn de gebruikers relatief geamuseerd, geïnteresseerd en actief als ze hier naar kijken. Er is zeker genoeg tijd voor kijkers om alles wat er wordt gezegd op te nemen. Ze legt haar verhaal namelijk meerdere keren uit, en omdat het een talkshow is gaat ze er meerdere keren dieper op in. Daarnaast worden er vragen over gesteld aan haar en geeft zij daar antwoord op.

Inventio

Je hoort in de aflevering van Pauw en Witteman niet uitgebreid het verhaal van de politie. Er wordt wel wat gezegd maar dat is niet heel uitgebreid. Het punt van de politie in de aflevering is dat ze in gesprek willen met Joanna, maar willen klaarblijkelijk niet dat er details via de televisie verspreid zullen worden. Je hebt een klein stukje beeldfragment en je weet dus niet of mensen die samen met Joanna op de koningin aan het wachten waren zich echt niet aan haar ergerden. Je hoort het verhaal maar van 1 kant, dus hoe weet je zeker dat ze de orde niet verstoorde?

We hebben bij dit fragment geen sprake van kairos omdat dit fragment niet op het ‘bijzondere moment’ is opgenomen. Als dat wel zo was waren al deze personen er bij toen Joanna aan het demonstreren was en waren ze er toen verder op in gegaan. Dit is echter niet zo en nu bespreken ze het achteraf. Joanna wil hiermee aandacht vestigen op de organisatie die zich bezig houdt met de aankomende kroning en hoe ze deze tegen kunnen gaan. Hierdoor is het een gedachte en haar mening.

Dispositio

Hoofd- en bijzaken worden in dit fragment onderscheiden doordat het heel duidelijk is wie er aan het woord is en waarom. Joanna, in dit verhaal de hoofdpersonage, zit tussen een groep mensen waaronder Pauw en Witteman, en op de achtergrond zit publiek. De mensen aan tafel praten met Joanna omdat in dit fragment het om haar verhaal gaat. Wat licht betreft zie je dat er duidelijk licht schijnt op de mensen die aan tafel zitten. De hoofden van deze mensen zijn namelijk goed belicht terwijl op de hoofden van de mensen op de achtergrond een schaduw ligt waardoor zij minder de attentie trekken.

Elocutio

Repetitio zit in zekere maten in dit beeldfragment. Dat zie je doordat verschillende dingen die Joanna zegt meerdere keren herhaald wordt. Ze benadrukt hier dus extra mee dat ze het belachelijk vindt. Contrast valt te zien in de filmpjes die worden laten zien in dit filmpje. Het contrast hier is allemaal mensen die het leuk vinden om naar de koningin te komen kijken en er zin in hebben, en dan Joanna op de achtergrond die aan het demonstreren is. Dit is een contrasterend beeld dat benadrukt dat Joanna iets anders deed dan andere mensen. Een pars pro toto in dit filmpje is dat demonstrerende mensen op het moment dat dit niet toegestaan is worden opgepakt. In dit fragment wordt benadrukt dat mensen niet openbaar zomaar hun mening mogen delen, ook al doen ze niemand last aan. De politie wordt dus in een slecht daglicht geplaatst.

Ethos, pathos, logos

In het begin probeert Joanna de kijker vooral te overtuigen door middel van pathos. Ze wekt de emotie op bij mensen dat het niet klopt dat ze op gepakt is. Dit probeert ze te bewijzen via een filmpje, wat weer meer ethos is. Ze wil zichzelf als een betrouwbaar iemand neer zetten, ze is onschuldig en ze uitte alleen maar haar mening en haar gevoel bij de monarchie. Toch werd ze weggestuurd met een waarschuwing. Daarna gaat ze verder met logos omdat ze ons probeert te overtuigen dat een monarchie uit de tijd is. Dit doet ze doordat ze begint over de organisatie die tegen de kroning is.

Slotoordeel

Door middel van dit beeld hoort de kijker overtuigt te worden dat Joanna volledig in haar recht staat en dat ze met een bordje zo op straat mag staan. Het valt namelijk op dat als iemand een tegenargument wilt brengen, hij redelijk snel wordt afgekapt. Uiteindelijk krijg je maar 1 kant van het verhaal te zien. Dit is heel effectief gedaan door een filmpje van haar te laten zien en door de verklaring van de politie, 1 waar ze er niet heel diep op in gaan, wordt voorgelezen. Hierdoor zullen mensen sneller achter Joanna staan.

Bronnen:

– Jos van den Broek, Willem Koetsenruijter, Jaap de Jong en Laetitia Smit (2010), Beeldtaal perspectieven voor makers en gebruikers, Boom Lemma uitgevers.

Door:

Marli Klok & Pien Groustra

JDE-D04

Een verhaaltje over verhalen

Een belangrijke begrip in de filmindustrie is narrativiteit. In deze blog zal ik de definitie van dit begrip geven, daarna verder uitleggen en aan hand van een voorbeeld uitleggen waarom dit begrip voor een CMD’er van belang is.

De definitie

Narrativiteit is een term uit de narratologie of verteltheorie. Het gaat om de manier waarop een tekst als vertelde tekst kan worden beschreven. De narrativiteit wordt daarbij bepaald door de onderlinge relaties binnen de tekst zelf, de betekenis van die tekst en de geschiedenis of reeks gebeurtenissen die er de grondslag van vormen. *

Verdere uitleg

Narrativiteit houdt zich er mee bezig dat een verhaal realistisch en te begrijpen valt voor mensen. In de geschiedenis van de mens is verhalen vertellen altijd al belangrijk geweest onder alle leeftijden. Maar wat is een verhaal? Een verhaal is een stuk tekst met opeenvolgende gebeurtenissen waar een samenhang tussen zit. Er zit een tijdsvolgorde in en het wordt verteld vanuit een perspectief.

Waarom bij CMD

Een CMD’er is iemand die moet weten hoe de filmtaal in elkaar zit, omdat je hier ofwel mee werkt, ofwel mee in aanraking komt. Het is handig om informatie te hebben over het op verschillende manieren opnemen van beeld en geluid maar bijvoorbeeld ook over hoe een crew samenwerkt. Een CMD’er moet bijvoorbeeld ideeën uittesten, verschillende beelden kunnen filmen en ga zo maar door. Het is heel informatief voor verschillende aspecten van het werk, desondanks dat je niet de ambitie hebt om een film te gaan maken.

Een voorbeeld 

Stel dat je als opgeleid CMD’er later bij een reclame bureau werkt en er komt een klant die een commercial wil laten opnemen. Je wordt dan betrokken bij een breed proces: van het brainstormen over wat je wilt bereiken, naar de set om aanwijzingen te kunnen geven vanuit welke hoek er gefilmd moet worden, tot het monteren voor welke beelden bruikbaar zijn en welke niet. Narrativiteit helpt je hier om te beslissen hoe je je kennis goed in kan zetten om het verhaal het beste tot zijn recht te laten komen.

Bronnen:

– Lieselotte Bobbink, Helga Degen-Nijeboer, Elke Geurts, Milou Pelzer en Joshi Woudenbert (2012), Narratief! Wablief? Ieder zijn eigen verhaal, Bureau Ketel grafisch ontwerp Nijmegen

– Robert Edgar-Hunt, John Marland en Steven Rawle (1e druk), The language of film, AVA Publishing SA

– * LIT: Abrams; Baldick; Boven/Dorleijn; Herman/Vervaeck; Metzler; Shipley; M. Bal. ëOver narratologie, narrativiteit en narratieve tekensí, in: Spektator 7 (1977-1978), p. 528-548; A. Rigney. ëNarrativiteití, in: W. van Peer en K. Dijkstra (red.). Sleutelwoorden (1991), p. 112-119. [G.J. van Bork] via http://www.dbnl.org/tekst/bork001lett01_01/bork001lett01_01_0015.php#n010

Door: Marli Klok

JDE-D04

Semiotiek

In beeldtaal worden er drie begrippen toegepast. Het eerste begrip is Gestalttheorie. Gestalttheorie (gaat om het zien), semiotiek (gaat om het begrijpen en verklaren) en retorica (gaat om het overtuigd worden). In deze blogpost gaan we het alleen hebben over semiotiek, maar zonder deze andere begrippen ligt de waarde van semiotiek een stuk lager.

Semiotiek bestaat in drie verschillende vormen: iconisch, indexicaal en symbolisch. De iconische tekens vertonen een gelijkenis met het object. Een teken is indexicaal als hij een band heeft met het object, maar er niet op lijkt. De symbolische tekens staan voor een nog minder hechte relatie tussen de objecten en de tekens. Zoals de naam al zegt spreken we hier echt over tekens die symbool staan voor de objecten. Wat hierbij wel belangrijk is, is dat je echt de betekenis achter het teken moet weten.

Voor een CMD’er is het begrip semiotiek belangrijk. Het is namelijk van groot belang dat als je iets wilt ontwerpen, je weet hoe je dat het beste kan doen en dat je weet wat de voorwaarden zijn waar je je als ontwerper aan moet houden.

Het zou bijvoorbeeld kunnen dat er door Schiphol gevraagd wordt aan jou als ontwerper zijnde of je bordjes voor de inrichting van het vliegveld wilt ontwerpen. Schiphol is een luchthaven die in zijn interieur veel op gebied van kunst doet, dus het is reëel dat ze ook borden in een kunststijl willen. Als ontwerper zijnde is het dan niet heel handig om hele andere tekens te gaan bedenken. Mensen over de hele wereld zijn bekend met bijvoorbeeld dezelfde soort cafetaria aanduidingen. Het zou dus onlogisch zijn om deze tekens te vervangen. Het is mogelijk om de tekens bijvoorbeeld sierlijker te maken of een kleurtje te geven, maar verstandig is wel om de kop koffie gewoon een kop koffie te laten blijven.

bronnen:

– Jos van den Broek, Willem Koetsenruijter, Jaap de Jong en Laetitia Smit (2010), Beeldtaal perspectieven voor makers en gebruikers, Boom Lemma uitgevers.

– blogpost: Nathaliem1989 (2012, 21 oktober en 2012, 4 oktober). Semiotiek huiswerk [web log post]. Verkregen van http://justmysemiotiek.wordpress.com

Door:

Marli Klok

Mijn held

Als ik de televisie aan zet doe ik dit, zoals iedereen, om een televisieprogramma of een film te kijken. Als er dan reclames doorheen komen ben ik behoorlijk geïrriteerd. Totdat ik hém weer langs zie komen. Mijn held. Hij maakt de onderbreking van de film een stuk minder erg en hij laat me lachen. Door hem zie ik saaie zaken veel leuker in. Ben je benieuwd naar wie mijn held is? Bekijk dan snel dit filmpje.

 

 

De Albert Heijn-man is mijn inspiratie. Waarom? Omdat zoals ik net al zei hij saaie zaken, zoals boodschappen doen, vrolijk doet lijken. Met zijn charisma en grappen kan hij mensen op een relatief simpele manier doen overhalen om naar de Albert Heijn te komen.

 

De inspiratie die ik uit deze reclame haal, is dat je met een positieve instelling heel ver kunt komen en veel kunt bereiken. Mensen stappen liever af op andere mensen met een open instelling en charisma dan iemand die alleen maar als een standbeeld voor zich uit zit te kijken. Anderzijds werkt dit ook zo. Mensen vinden het minder erg om aangesproken te worden door iemand die er open en oprecht uitziet dan iemand die in elkaar gedoken staat te stotteren.

Daarnaast vind ik het heel inspirerend dat ‘mijn held’, en de mensen die achter de schermen er aan meewerken, de reclames echt als een lopend verhaal doet overkomen. Het zijn allemaal verschillende reclames, maar alle reclames naast elkaar doet het geheel wel op een serie lijken. Dit vind ik ook inspirerend omdat je op deze manier ziet hoe je losstaande dingen kunt koppelen.

 

De onderwerpen uit de cursus die mij het meeste aanspreken zijn audio, de korte film en documentaires.

Audio vind ik interessant omdat je met geluid een hele nieuwe dimensie kan toevoegen aan een al bestaande visuele uiting.

De korte film vind ik heel leuk omdat er in een korte tijd een goed verhaal wordt laten zien. Ik vind korte verhalen al heel interessant. Korte film is dan een koppeling van korte verhalen aan beeld.

Documentaires vind ik leuk omdat ze over het algemeen gewoon heel interessant zijn. Daarnaast als je de televisie aanzet en er is een documentaire bezig kun je dat gelijk zien aan de manier van filmen en montage. Dat vind ik er ook heel interessant aan.

 

Ik denk dat van de onderwerpen audio, de korte film en documentaires alleen documentaires niks te maken heeft met de reclames van de Albert Heijn-man.

Audio wel in zekere maten omdat er door middel van de audio een vrolijk gevoel wordt toegevoegd aan de reclames.

De reclames zijn al bij wijze van korte films. Het zijn allemaal korte filmpjes die op zichzelf staan. Dat is het punt dat ik leuk vind bij de Albert Heijn reclames, iedere reclame vertelt een klein verhaaltje, maar wel in het grotere geheel van de gebeurtenissen van 1 man.

 

Ik denk dus al bij al dat de onderwerpen die ik interessant vind ook te betrekken zijn op de audiovisuele uiting die ik inspirerend vind en dat dit kan komen doordat juist deze onderwerpen er in zitten.

 

 

 

 

Door:

Marli Klok

JDE-D04

blogpost 1