Audio Artikel Opdracht, Martijn Heijmans

Bij een film horen bepaalde audio- en muziekfragmenten. Zonder muziek zouden wij een film of verkeerd interpreteren of misschien wel enorm saai vinden. En daardoor kunnen wij dus een totaal ander beeld bij de productie krijgen dan de maker bedoeld heeft. Audio engineers en componisten weten precies hoe ze hier mee om moeten gaan en hoe ze bepaalde emoties in audiovisuele producties kunnen beïnvloeden door het kiezen van de juiste audio- en muziekfragmenten. Maar hoe creëert een componist of een audiotechneut nou precies de emotie die bij de getoonde film of video past en welke manieren gebruiken ze hier voor? Op welke manier creëren zij bepaalde emoties en welke technieken worden hiervoor gebruikt?

Als voorbeeld pak ik 1 audiovisueel voorbeeld waar ik qua sounddesign helemaal gek van ben. Het is één van de meest complexe audio- en videoproductie die er is, een film waar audio een hele grote rol speelt bij de beleving (emotie) van de film.

Voor dit artikel heb ik gekozen voor een blog, wat voor mij een uitstekend podium is om mijn interpretatie van de film duidelijk vorm te geven. Als we het over een specifiek blog hebben wil ik mij focussen op een blog wat meer wetenschappelijk in gaat op de ‘making of’ van films.

 

Hieronder vind je een trailer van de eerste Transformers film die in 2007 in de bioscopen kwam:

Mijn onderzoek gaat over de emoties die audio creëert in een av-productie. Ik wil onderzoeken op welke manier audio bepaalde emoties los maakt tijdens het bekijken en luisteren van een audiovisueel evenement zoals een bioscoop film.

Als we de trailer goed bekijken komen er enorm veel soorten emoties los die we kunnen benoemen. Denk aan spanning, angst, humor en misschien ook wel opwinding. Dit zijn emoties die we allemaal kennen en waarvan wij zeggen dat het emoties zijn. Echter blijkt uit mijn onderzoek dat het begrip ‘emotie’ nog helemaal geen vaste definitie heeft. Er wordt tot op heden nog steeds onderzocht wat emotie nou daadwerkelijk inhoud, is emotie aangeboren of leren wij welke emoties we moeten gebruiken in bepaalde situaties. Vaak worden wij vergeleken met dieren die hun vaste patronen tonen in emotie. Daarin komt naar voren dat wij wel degelijk aangeboren emoties hebben, maar wij tonen ook aangeleerde emotie. Daarnaast leren wij ook om te gaan met emotie en kunnen daardoor betere keuzes maken in bepaalde onderwerpen en situaties. Dit komt door eerdere ervaringen te hebben gehad waar wij wel of geen goeie keuze in emotie hebben gemaakt

Audio in av-producties wordt op een bepaalde manier toegepast zodat wij spanning, opwinding, blijdschap etc. voelen. Spanning wordt vaak gecreëerd doormiddel van lage Frequenties en trage melodieën. Wanneer iets ontzettend laag klinkt,  je het door je hele lichaam voelt en het bijna soms niet eens hoorbaar is, worden wij als mens snel angstig en hebben wij het gevoel dat er daadwerkelijk iets (ergs) gaat gebeuren. Maar als je op het zelfde film fragment een heel blij muziekje laat horen, hoge tonen en snelle melodieën, zal het fragment een totaal andere beleving krijgen. Kijk bijvoorbeeld naar dit filmpje:

Bij het eerste fragment komt de kapitein over als een held, de emotie wordt bepaald door de snelle, hoge en daardoor vrolijke muziek. Maar als we dan het tweede fragment bekijken en beluisteren, komt hij ineens over als een slecht iemand, de muziek klinkt donkerder, bevat lagere frequenties en langere noten.

Audio en video spelen beide een grote rol binnen de av-productie. Ze kunnen niet zonder elkaar maar ze moeten wel goed op elkaar afgestemd worden. Doe je dit niet dan zal de kijker de film verkeerd kunnen interpreteren en dan komt de boodschap van de regisseur of producent niet goed over. Het is dus van groot belang dat er tijdens de pre-productie al goed nagedacht wordt over het audio- en videoplan en deze elementen moeten goed op elkaar afgestemd worden.

Bronnen:
Frijda, N. (2005). De Emoties. Een overzicht van onderzoek en theorie. (6^e Druk) Amsterdam: Bert Bakker

Van Vliet, H. (1993). Emoties. Een werkboek. Utrecht: Plan B Publishers

Hogendoorn, N. (2010). Adaptive Audio Experience. Geraadpleegd op 4 December 2013 van http://www.hbo-kennisbank.nl/nl/page/hborecord.view/?uploadId=rotterdam_didlmods%3Aoai%3Aprefix%3A55bb676d8d544b749f96327cea94b2aa

Van Lith, I. (2013). Emoties meten door analyse van cursorbewegingen. Geraadpleegd op 04 December 2013 van http://www.hbo-kennisbank.nl/nl/page/hborecord.view/?uploadId=fontys_didlmods%3Aoai%3Arepository.fontys.nl%3A29611

Geschiedenis van Filmuziek. Geraadpleegd op 25 November 2013 van http://www.muziekencyclopedie.nl/action/genre/filmmuziek

Merckx, M. (2012). Handboek digitale film en video. Den Haag : Academic Service.

Rose, J. (2009). Audio Postproduction For Film And Video (2^e Editie) Burlington, MA : Oxford.

Wherry, M. (2007). Scoring Pirates Of The Caribbean III, Film Music & The Future Of Sampled Orchestra. Geraadpleegd op 26 November 2013 van http://www.soundonsound.com/sos/jul07/articles/pirates.htm

Artikel Intertekstualiteit_MdeGraaf

Gekozen podium:

Tijdschrift: Cinemagie: voor Filmkunst en Mediawijsheid

Het studietijdschrift CineMagie graaft bodemloos diep en poogt met een doordachte filmkritische benadering en messcherpe beeldanalyse de cinefiel, filmpedagoog, filmvormer of filmvorser te informeren, te stimuleren, te vormen.

Waarom ik dit platform kies:

Het is een tijdschrift wat gaat over film, maar het verteld niet het simpele: ‘die acteur speelt in die film en doet dit’ verhaal. Het gaat dieper in op films en de betekenis ervan en ik denk dat mijn artikel hier goed bij past.

Artikel

Wat kan een rol voor een acteur betekenen?

Dat is een vraag die o.a. te maken heeft met intertekstualiteit. We bedoelen met intertekstualiteit dat wanneer een acteur een bepaalde rol heeft gespeeld (denk hierbij aan Harry Potter) dat hij bijna nooit meer van die rol af komt. De mensen zullen hem altijd blijven zien als Harry Potter in plaats van Daniel Radcliffe (acteur Harry Potter).

Wordt een acteur dan ooit gezien als gewoon zichzelf? Bedenkt een acteur wanneer hij een personage gaat spelen dat hij dat personage dan voor de rest van zijn leven zal zijn?

Laten we eens kijken naar de acteur die vanaf zijn elfde Harry Potter begon te spelen, Daniel Radcliffe. Een jongetje die op 11-jarige leeftijd iedereens droom waarmaakte, namelijk het spelen van de tovenaarsjongen Harry Potter.  De nu 24-jarige jarige Daniel heeft maar liefs in 8 films de rol van Harry Potter gespeeld. Toch heeft hij na de derde film overwogen om te stoppen met de filmreeks. Hij was namelijk bang dat de rol hem de rest van zijn carrière zou blijven achtervolgen. Hij vertelde in een interview: ‘Word ik voor altijd geassocieerd met Harry Potter?’. Hij is uiteindelijk zoals we allemaal wel weten doorgegaan met de filmreeks.

Blijft de naam van Harry Potter hem dan toch niet achtervolgen? Als we nu kijken naar de acteur wordt hij vaker geassocieerd met Harry Potter dan met zijn eigen naam Daniel Radcliffe. Wanneer mensen de naam Daniel horen, is de reactie vaak: ‘wie?.’ Pas als je de naam Harry Potter zegt, kan men hem voor de geest halen.

Heeft de intertekstualiteit, het altijd geassocieerd worden met een personage, dan eigenlijk wel voordelen? Daniel zegt hierover zelf in een interview met The Daily News: ‘Veel mensen willen geloven dat het een hindernis is, maar de filmserie heeft me juist geweldige kansen gegeven’. Het is zeker waar dat Daniel grote naamsbekendheid heeft gekregen door zijn rol. Hij heeft dan na de films ook veel andere dingen gedaan zoals theater en nog andere (volwassen) films. Daniel heeft dan ook met een salaris van bijna 61 miljoen per jaar ook zeker niks te klagen.

Toch heeft zijn geld, roem en naamsbekendheid niet alleen voordelen. Hoewel hij eerst bang was om geassocieerd te gaan worden met Harry Potter zegt hij: ‘Ik accepteer het feit dat ik altijd als Harry Potter gezien zal worden en dat is prima.’ Maar vind hij dit ook echt prima? Zijn rol in de film ‘Kill your darlings’ waar hij een homoseksuele seksscène speelde, werd niet goed onthaald. De mensen waren geschokt, maar kwam dit omdat de scène zo heftig was of omdat Harry Potter ineens in de ogen van de kijker een homoseksuele seksscène speelde? Helaas voor Daniel was het dat laatste. Harry Potter kon in de ogen van zijn fans geen homoseksuele seksscène spelen.

Daniel wordt sinds zijn rol gezien als een voorbeeld voor zowel kinderen als ouderen. Toch vind de acteur het niet terecht als mensen acteurs veroordelen voor de keuzes die ze maken in hun leven. Hij is dan wel het rolmodel maar zegt in een interview over die mening: ‘Het is niet mijn taak om een rolmodel te zijn, dat is voor de ouders weggelegd.’

Het geassocieerd worden met Harry Potter heeft dus zowel voor- als nadelen voor acteur Daniel Radcliffe. Had het tegen gehouden kunnen worden dat mensen Daniel voor altijd zouden gaan zien als Harry Potter? Dit had misschien alleen tegen gehouden kunnen worden als hij de rol slecht had gespeeld of toch na de derde film was gestopt, maar hoe Daniel ook zal gaan proberen om Harry Potter te overgroeien, men zal hem altijd zien als Harry Potter.

Daniel is natuurlijk niet de enige acteur die met dit probleem te maken heeft. Denk ook maar eens aan de gouverneur van Californië Arnold Schwarzenegger, inderdaad The Terminator. Wie had ooit gedacht dat The Terminator de gouverneur zou worden van  Californië

Wat dacht je trouwens van Charlie Sheen. Een acteur die het met zijn series vaak slim aan pakte door in de serie zijn personage ook ‘Charlie’ te noemen. Helaas werd Charlie niet  geassocieerd met zijn personage, maar wel met zijn overmatige drankgebruik.

Een acteur tekent eigenlijk bij het begin van zijn eerst stap in de filmwereld een akte waarmee hij afstand neemt van zijn naam, want zodra hij een personage gaat spelen, zal het personage hem altijd achtervolgen.

 

Bronnen:

Boek
Robert Edgar-Hunt, John Marland en Steven Rawle (2010). Basics film-making. The language of film. AVA Publishing. Geraadpleegd op: 4 december 2013.

Internet
Daniel Radcliffe. AD.nl. Geraadpleegd op 4 december 2013.
http://www.ad.nl/ad/nl/5585/Home/8372/Daniel-Radcliffe/actua/index.dhtml

Shorts. Veel diversiteit.

Artikel

Ik schrijf een artikel voor de site “Short of the week”. Dit is een engelse site waar elke week de nieuwste shorts gepresenteerd worden en waar interessante artikelen staan over shorts, festivals en technieken. Ik heb deze site gekozen omdat ik op de site veel interessante artikelen gevonden heb en je er de nieuwste shorts kan vinden. De site is erg actueel en wat erg handig is voor mijn onderzoek.

 

Shorts is voor iedereen

Short films is een steeds groter wordend genre waarin veel diversiteit optreed. Je vind de mini films in alle soorten en maten. Het is interessant om te zien hoeveel verschillende soorten technieken er mogelijk zijn. Voor school doe ik een onderzoek naar shorts en de ontwikkeling van dit genre.

 

Tot mijn verbazing zijn shortfilms al ontzettend oud. Short films zijn eigenlijk het begin van wat wij nu als speelfilms zien. De eerste films waren namelijk allemaal erg kort. In die tijd was er dan ook geen onderscheid tussen short films en speelfilms of andere films. Toen speelfims zich gingen ontwikkelen begon het genre shorts zich ook steeds meer te vormen. Een van de eerste short films was een film van Martin Scorcese. Met zijn short movie “What’s a nice girl like you…” vertelde hij een verhaal over een jonge schrijver die zijn inspiratie vind. Deze short uit 1963 lijkt qua techniek al een beetje op sommige shorts uit deze tijd. Door veel gebruik te maken van montage (korte shorts die elkaar snel afwisselen en toevoegen van effecten) was deze film al erg op zijn tijd vooruit. Door de voice-over krijgt het filmpje echt een verhaalend karakter en wordt het ook komisch gemaakt. Je ziet door het zwart-wit en de soms wat ‘wiebelige’ montage (shots lopen soms niet helemaal goed in elkaar over) dat deze film erg oud is. Het is interessant om deze film te vergelijken met een van de nieuwere short films om te zien wat er allemaal veranderd is sinds 1960.

 

“What’s a nice girl like you…” (1963)

https://vimeo.com/31569293#  

 

Laten we een tijdssprong maken naar het heden. Het aantal shorts is sterk uitgebreid en de technieken zijn erg verbeterd. Iedereen met een beetje goede camera kan tegenwoordig een short maken, iets wat vroeger ondenkbaar was. Omdat het voor iedereen mogelijk is dat ze shorts kunnen maken is het aantal natuurlijk ook explosief gegroeid. Een erg mooie short film van nu is de short film “9 meter”. Het is een deense short films door Anders Walter over een 16 jarige verspringer. Zijn moeder ligt in een coma en telkens als haar zoon een persoonlijk record heeft beweegt ze haar vinger. Daniël (de zoon) dwingt zichzelf tot het uiterste om nieuwe records te halen. Het eerste verschil tussen de film van 1963 en deze film is dan al de diepgang van het onderwerp en de manier hoe het verhaal gebracht wordt. Bij de oude short speelt humor een rol in het overbrengen van het verhaal. Bij de deense short wordt het verhaal op een erg serieuze en emotionele manier overgebracht. Deze verschillende manieren van overbrengen van verhalen zijn natuurlijk niet kenmerkend voor de tijd waarin de shorts gemaakt zijn.

 

“9 meter” (2013)

http://www.shortoftheweek.com/2013/12/03/9-meter/

 

Wat wel een erg duidelijke ontwikkeling is, is de ontwikkeling van de techniek die gebruikt wordt voor het maken van shorts. Je ziet daarin een duidelijke ontwikkeling tussen de twee shorts die ik als voorbeeld gebruik. Bij de deense short zie je dat de montage heel erg op de manier van monteren van de huidige speelfilms lijkt. Veel shots die goed in elkaar overlopen. In de short uit 1963 zie je al dat er geëxperimenteerd werd met beweging van de camera in een shot. In de shorts van deze tijd zie je dat deze techniek ook nog steeds gebruikt wordt en dat sommige filmtechnieken dus al erg oud zijn en al heel lang gebruikt worden. Daarnaast is de sfeer van de nieuwere short film ook erg bepaald door gebruik te maken van bepaalde kleuren en filters, iets wat bij de eerste short films nog niet mogelijk was aangezien film toen alleen nog maar in zwart wit was.

Er is zijn dus duidelijke verschillen te zien maar ook duidelijke overeenkomsten tussen deze twee short films. De techniek is erg verbeterd maar er zijn ook veel technieken die je na al die jaren nog steeds terug ziek in de huidige films. Er zijn nu veel meer short films dan vroeger omdat het nu voor iedereen toegankelijk is. Daardoor is er ook veel diversiteit in shortfilms. Het genre shorts zal voorlopig nog wel blijven groeien. Althans dat hoop ik want het is een goede manier om als jonge filmmaker aan je cariëre te beginnen.

Sound?! CHECK!

Een term die in de filmwereld zeker niet mag ontbreken is audio. Bij audio moet je denken aan alle aspecten in een film wat geluid maakt. Dialogen, props, voertuigen, achtergrondmuziek en al het andere wat je in de gewone wereld hoort, horen in de film bij de audio. Als er bijvoorbeeld een beeld zou zijn van een auto die rijdt maar je zou geen motor, knipperlicht, toeter, etc. horen dan zou het niet realistisch overkomen.

Als films alleen bestonden uit beeld, dan zouden meer dan de helft van films niet zo bekend zijn geworden als dat ze nu zijn.  Denk bijvoorbeeld aan de film Life of Pi.

http://www.youtube.com/watch?v=m7WBfntqUoA

Life of Pi gaat over de Indiase jongen, Piscine Molitor Patel. Pi is lid van een gezin dat een dierentuin runt en eigenaar is van de dieren. Wanneer Pi als kleine jongen op een dag de Bengaalse tijger, die omwille van een administratieve fout Richard Parker heet, een stuk vlees wil voeren en daarbij zijn arm tussen de tralies steekt, pepert zijn vader hem in dat een tijger altijd gevaarlijk blijft ook al denk je een vriendschappelijke relatie met hem te hebben.

Het gezin emigreert per boot naar Canada en neemt de dieren mee om in Amerika te verkopen. Onderweg vergaat het schip. Pi belandt in een reddingssloep samen met een zebra, een orang-oetan, een hyena en de tijger Parker.

Het mooie aan deze film als dat behalve de jonge Pi alles 3D gemaakt is. Dat betekent dat al het geluid (behalve de stem van de jongen) erbij gemonteerd zijn. De geluiden van alle dieren, het geluid van de zee, de geluiden van het schip wat vergaat, alles is erbij op het eind in gemonteerd. Door deze geluiden lijken de dieren zo echt en lijkt het alsof er in deze productie gebruik gemaakt is van echte dieren. Ook de acteur die de volwassen versie van Pi speelt en het hele verhaal verteld wordt mooi steeds over de beelden gemonteerd als voice-over. De acteur verteld je over het leven van Pi.

Geluid kan net zoals beeld een verhaal vertellen. Je hebt het één niet nodig voor het ander, maar samen maken ze het verhaal dubbel zo sterk.

Audioproductieproces van Battlefield 3

No way dat er een persoon is die nog nooit een virtueel spelletje gespeeld heeft. Iedereen heeft wel eens De Sims gespeeld of Rollercoaster Tycoon, en anders op z’n minst spelletjes gespeeld op websites zoals Spele.nl. Deze miljoenen spelletjes zijn zonder audio niet compleet. Net zoals in films zorgt de audio in spellen voor de sfeer ervan, geeft je waarschuwingen en meldingen waar je op moet letten, het zorgt ervoor dat jij als speler het spel het beste kan spelen. Zo zie je ook wanneer je een ander soort audio onder een ander spel zet, je een totaal andere game ervaring krijgt.

Voor mijn artikel heb ik ervoor gekozen om het te publiceren in de Power Unlimited. Power Unlimited is Nederlands grootste game magazine dat niet alleen bestaat uit reviews en previews, maar ook over actuele informatie over development en leerzame stukken die game gerelateerd zijn. Daardoor zal mijn artikel goed passen tussen de rest van de artikelen die hierin staan.

Ik ga onderzoeken hoe audio tot stand komt in het productieproces in de game wereld. De gamewereld daarentegen is een wereld die ongeveer net zo groot is als de muziek en film wereld, om het mijzelf makkelijker te maken heb ik gekozen om 1 game te onderzoeken. Battlefield 3. Een First-Person-Shooter (FPS) die in oktober 2011 is uitgekomen, en op dat moment het grafisch mooiste en voor mij het beste spel van het moment was.

Bij Battlefield 3 (BF3) zijn er honderden verschillende audio opgenomen. Voor elk wapen, voertuig, gebouw dat neerstort hebben ze het geluid meerdere keren op moeten nemen. Voor elk verschillend geluid wordt er op een andere manier opgenomen, wordt er verschillende apparatuur gebruikt en zijn er verschillende locaties voor gebruikt. Zo zijn er voor 1 wapen, de PFM Gun 3 verschillende microfoons, 1 recorder en 2 kanalen gebruikt om het schietgeluid van dat ene wapen op te nemen. Nagaan dat er in BF3 alleen al 87 wapens zijn, en dan hebben we elke attachment (aanpassing aan het wapen) die toegepast moet worden.

Zo wordt de meeste audio opgenomen op de set. Vele militairen worden ingehuurd om een bepaald patroon te lopen, tanks, jets en helikopters die op een bepaalde manier moeten rijden, vliegen en op een bepaalde snelheid voorbij moeten komen. Er gaan weken voorbij voordat het alleen al is opgenomen. Daarnaast wordt er voor elke nieuwe game die van BF uitkomt in ieder geval veel audio opnieuw opgenomen. In de loop der tijd komt er betere apparatuur om audio beter op te kunnen nemen, om zo het geluid van alle items nog realistischer te kunnen maken.

Daarnaast moet er nog onderzocht worden hoe deze audio opgeslagen wordt, en of deze hergebruikt wordt, of dat ze het delen met andere game developers. Of dat de audio die opgenomen wordt patentrechten heeft, en of andere developers ervoor betalen om deze audiobestanden ook te mogen gebruiken.

Bronnen:
Kotaku; Battlefield 3 proves that nes games had awesome sound design
Geraadpleegd op 4 dec 2013 van http://www.kotaku.com.au/2012/03/battlefield-3-proves-that-nes-games-had-awesome-sound-design/

Vimeo; Ben Minto
Geraadpleegd op 4 dec 2013 van https://vimeo.com/20869893

Youtube; The Sound Design of Battlefield 3 – Game Informer
Geraadpleegd op 4 dec 2013 van http://www.youtube.com/watch?v=Vc8WQsIxhro

Youtube; Bad Company 2 vs Battlefield 3 Sound Comparison
Geraadpleegd op 4 dec 2013 van http://www.youtube.com/watch?v=6Ivxaga70RI

Gamespot; Sound Byte
Geraadpleegd op 4 dec 2013 van http://www.gamespot.com/articles/sound-byte-meet-the-audio-director-of-battlefield-3/1100-6307723/

Battlefield
Geraadpleegd op 4 dec 2013 van http://www.battlefield.com/nl/battlefield3

Wikipedia; Battlefield 3
Geraadpleegd op 4 dec 2013 van http://en.wikipedia.org/wiki/Battlefield_3

IMDB; Battlefield 3
Geraadpleegd op 4 dec 2013 van http://www.imdb.com/title/tt1954263/?ref_=nv_sr_1

Mobygames; EA Digital Illusions CE AB
Geraadpleegd op 4 dec 2013 van http://www.mobygames.com/company/ea-digital-illusions-ce-ab

170 Hz

Artikel

Narrativiteit

Filmkrant

Ik heb voor de filmkrant gekozen omdat daar veel Nederlandse films in worden besproken. 170 Hz is daar ook al eens besproken maar ik heb besloten om op de elementen van Aristoteles in te gaan. Het taalgebruik is niet heel formeel en lastig, maar leest juist makkelijk weg. Dat vind ik zelf altijd fijner om te lezen.

170 Hz

Een speelfilm van Joost van Ginkel waarin we voor iets meer dan twee uur voelen en kijken alsof we doof zijn.

 Je moet er maar zin in hebben. Naar een speelfilm kijken waar geen enkel gesproken woord in voorkomt. Toch lukt het regisseur Joost van Ginkel om ons mee te laten leven met het dove jonge koppel uit de film. We voelen met ze mee, ondanks we niet horen wat ze denken. Er wordt gecommuniceerd door middel van gebarentaal. Gelukkig is het wel ondertitelt, zodat ook de niet-dove mensen de gesprekken kunnen volgen.

Karakter

De protagonisten (hoofdrolspelers) in deze speelfilm zijn Evy en Nick. Ze zijn niet alleen doof maar hebben ook een echte personaliteit. Het zijn jongeren die verliefd zijn op elkaar en genieten van alles dat daarmee te maken heeft. Ze zijn allebei buitenbeentjes in de horende samenleving. Toch hebben ze een sterke wil en besluiten ze weg te lopen van hun ouders. Nick heeft alleen een geheim dat hij met zich meedraagt, namelijk dat hij zijn vader heeft vermoord. Evy denkt toch wat nuchterder na en van haar hoeft het allemaal niet zo snel.

Story

Het verhaal gaat over Evy en Nick. Twee verliefde jongeren die beide doof zijn. Ze hebben allebei geen goede band met hun ouders en besluiten daarom te vluchten. Ze verschuilen zich in een verlaten onderzeeër, waarin ze weg van de wereld zijn. Evy komt erachter dat ze zwanger is en twijfelt of ze op de onderzeeër wilt blijven. Nick wilt niet terug naar de bewoonde wereld. Als ze erachter komt dat Nick zijn eigen vader heeft vermoord vlucht ze door weg te zwemmen. Nick pleegt daarna zelfmoord en Evy krijgt haar baby.

Plot

Dat Nick zijn vader heeft vermoord is eigenlijk niet helemaal te zien en werd ook niet verteld. We zien Nick in de auto van zijn vader zitten kijkend naar zijn vader die voor de auto staat. Hij doet zijn grootlicht aan en maakt uit het niks een beweging. Dan horen we geluiden van een optrekkende auto. Vervolgens zien we Nick uit de auto stappen en achter de auto kijken. Daar ligt zijn vader op de grond. We hebben dus zelf ingevuld dat hij zijn vader heeft aangereden en dat hij ook daadwerkelijk dood is.

Nick pleegt aan het einde van de film zelfmoord. Ook dat zien we niet helemaal gebeuren. We zien hem bovenop de onderzeeër zitten en een touw om zijn enkel binden. Vervolgens gooit hij het anker wat aan het touw vast zit het water in. Hij glijd het water in, maar we zien hem niet letterlijk verdrinken. Dat vullen we zelf in.

 

Taal/dialoog

De taal in deze film is gebarentaal. Een taal die horende mensen niet meestal niet zullen gebruiken. De film is ondertitelt, maar veel wordt er niet gezegd. Tijdens het gebaren horen we soms geluiden uit de mond komen. Heel kenmerkend van deze speelfilm is dat de gesproken dialoog niet voorkomt. Hierdoor moeten gevoelens en gesprekken op een andere manier duidelijk gemaakt worden.

 

Muziek/ritme

Vrolijke muziek zal je in de speelfilm niet horen. We horen vooral vage harde metaalachtige tonen, alsof we onderwater zijn. De toon met de frequentie 170 Hz horen we ook vaak. Dat is de enige toon die Nick een beetje kan horen. Omgevingsgeluiden worden versterkt. Soms hoor je alleen een bepaalde toon, andere keren hoor je de geluiden hoe wij het zouden horen. Het zijn geen vrolijke melodieën, daarom is de sfeer grauw. Door de muziek voelen we ons doof en afgesloten van de buitenwereld. Zo voelen we ons ook als we naar de film kijken. De pratende wereld hebben we achter ons gelaten.

 

Spektakel

Voelen en kijken zijn twee dingen die dove mensen meer zullen doen omdat ze niet kunnen horen. De beelden die in de speelfilm te zien zijn laten ons ook beter kijken en zelfs een beetje voelen. Zo zijn er veel schots waarin ze met heel veel aandacht elkaar aanraken. Dit zijn lange shots en er wordt heel erg ingezoomd. Als ze vrijen zien we de handen van de een over de rug van de ander gaan. Zo dichtbij dat we de haartjes op de rug kunnen zien. Dit zijn dingen waarmee het verhaal verteld wordt. De belichting is extreem. De schaduwen zijn de hele film goed te zien. Dit geeft een dramatisch effect. De onderzeeër helpt daar natuurlijk ook aan mee.

Als je binnenkort twee uur vrij bent, zet dan deze film op en laat je meeslepen in de dovenwereld. Na die twee uur zal je bijna vergeten zijn, dat je zelf je stem wel kunt gebruiken.

Bronnen

Internet:

Sharepoint HU. Hoorcollege narratief blok B. Geraadpleegd op 28 november 2013 via https://cursussen.sharepoint.hu.nl/FCJ/97/CMD/propedeuse/1011Theory3/Studie%20Materiaal/03.%20CMD%20AV%20hoorcollege%20narratief%202013-%202014%20BlokB.pdf

Linssen, D. (maart 2012) Liefde in gebarentaal. Geraadpleegd op 3 december 2013 via http://www.filmkrant.nl/TS_maart_2012/7735

Bankersen, L. (maart 2012) Explosieve stilte. Geraadpleegd op 2 december 2013 via

http://www.filmkrant.nl/_titelindex_cijfer/7752

Imhann, L. (1 maart 2012) Joost van Ginkel over  170 Hz. Geraadpleegd op 3 december 2013 via http://cineville.nl/magazine/joost-van-ginkel-over-170-hz

Krantenartikelen:

Driessen, K. (5 maart 2012) Neerlands hoop; Film/ Nederlands Film Festival. Vrij nederland

Linssen, D. (1 maart 2012) De pijnlijke ervaring van geluid in een dovenwereld; Recensies. nrc next

Toma, K. (1 maart 2012) Drama. Volkskrant

Boeken:

Edgar-Hunt, R., Marland, J., & Rawle, S. (2010).the language of film, Basics Film-Making, Switzerland: Ava Publishing SA.

Audiovisuele uiting:

Joost van Ginkel (1 maart 2011) 170 Hz. Nederland. Cinéart

Symbolen over de wereld.

Voor: Designblad Items.

Iedereen heeft in het dagelijks leven veel te maken met verschillende symbolen. Maar weet iedereen ook precies wat elk symbool betekent? En heeft een symbool over de hele wereld dezelfde betekenis? En kan de context de betekenis van een symbool beïnvloeden?

Je bent trots op iemand die iets gepresteerd heeft en je steekt je duim op naar diegene. Dat ziet hij of zij dan als een positief gebaar, maar een duim omhoog is niet overal een positief gebaar.  In Iran heeft een duim omhoog een heel andere betekenis. Steek je daar je duim omhoog, dan heeft het dezelfde betekenis als dat je bij ons je middelvinger omhoog steekt.

Dit geldt voor meerdere symbolen. Het hakenkruis heeft bijvoorbeeld ook een dubbele betekenis. Iedereen kent het hakenkruis wel van de Tweede Wereldoorlog. Voor de Tweede Wereldoorlog had het hakenkruis een andere betekenis. Toen heette het nog: swastika. Een swastika is een oud occult symbool van de zon en de vier windstreken. Het is een vaak gebruikt symbool, zo is de swastika het heiligste teken uit het hindoeïsme en wordt het ook gebruikt in het boeddhisme. Het staat symbool voor zon, leven en gezondheid. Maar door de Tweede Wereldoorlog is de betekenis van het symbool veranderd. Mede door de invloed van Adolf Hitler is het hakenkruis in westerse landen vooral een symbool geworden van de nazi’s.

Het enige verschil tussen de swastika en het hakenkruis is, dat het precies andersom is afgebeeld.

                                  Hakenkruis                                              Swastika

Het hakenkruis is linksom draaiend (tegen de klok in) en de swastika is rechtsom draaiend (met de klok mee). De swastika gaat met de klok mee en dat wordt in onze cultuur als positief ervaren. In het boeddhisme gebruikt men altijd de swastika als oorspronkelijk symbool voor de zon, leven en gezondheid. De linksdraaiende swastika wordt als kwaadaardig beschouwd en is in het Boeddhisme een onbedoelde fout van de maker en staat nu symbool voor het hakenkruis.

De slang heeft ook meerdere betekenissen. De meeste culturen op aarde aanbidden de slang. De slang vertegenwoordigt de wedergeboorte (wegens zijn vervelling), bescherming tegen het kwaad, zowel mannelijk als vrouwelijke seksualiteit, regen en vruchtbaarheid. De lijst van betekenissen is eindeloos. In de Bijbel echter vertegenwoordigt de slang zonde, verleiding, destructie en de Satan. 

Ook in de oudheid had de slang verschillende betekenissen. De 4 bekendste symbolen uit de oudheid zijn: de ouroboros, uraeus, esculaap en de caduceus.

De ouroborous is een slang die zichzelf in de staart bijt, een symbool voor kringloop en voor eeuwigheid. De uraeus is een rechtopstaande Egyptische cobra die staat voor soevereiniteit, koninklijkheid en goddelijke autoriteit. De esculaap is een slang die zich slingert om een rechtopstaande staf, een oud Grieks symbool van heling en geneeskunst. Vandaar dat de apotheker en ook de huisarts deze esculaap als symbool hebben. En de caduceus zijn twee slangen die kringelen om een rechtopstaande staf die aan de bovenkant voorzien is van twee vleugels. Het staat symbool voor vrede, bescherming en genezing.

Ook de context waarin een symbool staat is heel belangrijk voor de betekenis ervan. Stel je hebt een eenrichtingsverkeersbord dat staat bij een doodlopende weg. Deze context beïnvloedt dan de betekenis van het bord: het verliest zijn betekenis als eenrichtingsbord.

Of je hebt bijvoorbeeld een tafeltje staan in je kamer met als plateau een verkeersbord. Je denkt dan niet meer aan de betekenis van het verkeersbord, maar je ziet gewoon een tafeltje staan waarop je bijvoorbeeld je drinken gaat neerzetten.

Neem als voorbeeld dit plaatje. Wanneer je deze tafel ziet, denk je niet meteen: ik mag alleen de kant op waar de pijl heen wijst. De context van het verkeersbord beïnvloedt dus de betekenis in sterke mate.

De context kan ook de betekenis van de duim omhoog, de swastika en de slang beïnvloeden.

We zien dus dat de betekenis van een symbool wordt beïnvloed door historische context, religieuze context, culturele context en geografische/omgevingscontext.

Dus als u bezig bent met een ontwerp en u wilt gebruik maken van een symbool, zoek dan eerst uit wat de betekenis is, welke context die betekenis (mede)bepaalt en ga dan pas echt aan de slag.

Bronnen:

• Landman, A. (2013)  Symboliek van de slang. Geraadpleegd op 3 december 2013 via http://www.arendlandman.nl/2013/02/symboliek-van-de-slang-is-complex-en-afhankelijk-van-cultuur-en-context-de-slang-staat-voor-listigheid-vruchtbaarheid-leven-heling-dood-en-wedergeboorte-goethes-sprookje-van-de-groene-s/

• Verhoeven, M. (2006)  Symbolen en hun betekenis. Geraadpleegd op 3 december 2013 via http://www.verhoevenmarc.be/PDF/symbolen.pdf

Michael Moore, “The Big Man”

Ik heb ervoor gekozen om het artikel denkbeeldig te plaatsen in de Volkskrant, omdat dit een krant is voor het politiek links georiënteerde publiek.

“I’m a millionaire, I’m a multi-millionaire. I’m filthy rich. You know why I’m a multi-millionaire? ‘Cause multi-millions like what I do.”

Dit is een Quote van Michael Moore, bijnaam ‘The Big Man’,  een wereldberoemde politiek –en maatschappelijk betrokken documentairemaker, schrijver en multimiljonair uit de Verenigde Staten. Hij staat vooral bekend om zijn zeer controversiële uitspraken.

Ik heb mijzelf drie vragen gesteld om erachter te komen waarom Michael Moore de Amerikaanse politiek- en maatschappij aan de kaak stelt via zijn documentaires en wat voor audiovisuele elementen Michael Moore gebruikt om zijn mening en visie kracht bij te zetten, aangezien deze toch vaak dient als voorbeeld voor de wereld en zijn invloed daarop.

Maar hoe maakt Michael Moore nou gebruik van verschillende audiovisuele element, dat is wat ik u ga proberen duidelijk te maken in dit artikel.

Cartoons
Moore gebruikt cartoons om op humoristische wijze de samenleving van Amerika aan de kaak te stellen. In de documentaire Bowling for Columbine geeft een cartoon van Moore, zijn visie weer op het vrije wapenbezit in de Verenigde Staten. Omdat de cartoon langzaam naar een climax toewerkt en aanzet tot lachen, raakt de kijker geboeid en blijft kijken tot het eind. Aan het einde stelt Moore een vraag. Deze vraag blijft hangen. Juist vanwege de cartoon.
(Bowling for Columbine , 0:52:38)

De confrontatie en het geweten
Wat in Bowling for Columbine opviel, was het einde, waarin hij met acteur Charlton Heston, de toenmalige president van de National Rifle Association (NRA), sprak en hem confronteerde met de dood van een zesjarig meisje uit Flint. Zij is doodgeschoten door een zesjarig jongetje.
Toch is het niet alleen de confrontatie die hier een belangrijke rol speelt, maar Moore speelt ook in op het geweten van de kijker én op het geweten van de inmiddels overleden Heston. Als kijker krijg je het gevoel dat Heston er indirect voor heeft gezorgd dat het meisje is gedood. Moore vraagt zelfs om excuses aan de bevolking van Flint.
Het is een onterecht gevoel, maar toch laat dat gevoel je niet los.
Twee belangrijke aspecten van Moore’s werk worden hier duidelijk; de confrontatie en het inspelen op het menselijk geweten.
(Bowling for Columbine , 1:47:52)

Bowling for Columbine

Muziek
Nog een hulpmiddel is muziek. Met de songteksten ondersteunt hij zijn filmfragmenten. Daardoor krijgt het een erg cynische en sarcastische toon. In Fahrenheit 9/11 wordt een song van R.E.M gebruikt, ‘Shiny Happy People’. Deze is gemonteerd over fragmenten van de familie Bush, terwijl beide inmiddels ex-presidenten Bush de hand schudden van de Saoedi’s,  hun vrienden. (Fahrenheit 9/11, 0:36:06)
Er wordt tegelijkertijd door Moore gesteld dat de gelddonaties vanuit de oliestaat een veelvoud is van het salaris van de president. Beeld en geluid worden hier door Moore gebruikt als tegenstelling.
Daarnaast gebruikt hij ook versterkingen. Zo wordt in Fahrenheit 9/11 ook een fragment getoond, waarbij een huis in Irak in brand staat, terwijl Amerikaanse soldaten de song zingen ‘The roof is on fire’.
(Fahrenheit 9/11, 1:11:41)

Fahrenheit 9/11

Sarcasme
Michael Moore is vaak zeer sarcastisch bij de behandeling van zijn onderwerpen. Tijdens zijn interviews is hij zelfs cynisch. De sterke tegenstellingen die verwerkt zijn in de documentaires en zijn vertrouwenwekkende stem zorgen voor een absurde atmosfeer. Hij zet regelmatig de geïnterviewde en de kijker op het verkeerde been en hiermee krijgt hij de kijkers op zijn hand, met als gevolg dat de kijker blijft kijken.

Aan het denken gezet

De documentaires van Moore zetten mensen aan het denken. Het kan gaan over de wapenindustrie in de USA (Columbine), de waarheid rond de aanslagen op 11 september 2001 (Fahrenheit)  of over de gezondheidszorg (Sicko) in Amerika; hij weet altijd te verbazen. Veel mensen zijn na het zien van de documentaire Fahrenheit 9/11 gaan geloven in de complottheorieën over de aanslagen op het World Trade Centre. Moore zaait twijfel over de rol van president George W. Bush in het hele gebeuren rond 11 september 2001, die je bijna zou gaan geloven.

We geven wel kritiek op de voormalige president van Amerika, maar willen we ook kritisch kijken naar de manier waarop Moore de documentaire heeft gemaakt? Al was het alleen maar om de interessante werkwijze van Moore beter te kunnen beoordelen.

Door: Iris Vink

Bronnen:

• Website
  Volkskrant, geraadpleegd op 3 december 2013, van http://www.volkskrant.nl
• Website
  Youtube, geraadpleegd op 3 december 2013, van http://www.youtube.com/watch?v=cY0OCdHICCo
  &
  van http://www.youtube.com/watch?v=c-yio27C7Y8

Artikel voor de Filmkrant

Filmkrant

Bruno Dumont heeft met zijn film ‘Hors Satan’ een film neergezet die de kijker wederom aan het denken zet.

In Hors Satan zien we een mannelijk personage rondzwerven door het landschap van de Côte d’ Opale in het departement Pas-de-Calais. Hij trekt daar rond met een meisje dat in het nabij gelegen dorp woont. Zij komen samen dagelijks op dezelfde plekken terug, verlaten plekken. We zien deze mensen op verschillende momenten in het landschap bidden. Maar bidden ze wel? Ze lijken naar het landschap te bidden, maar kijken verder dan naar het landschap zelf. Het landschap als een soort mythisch onderdeel van de geestelijke toestand van de personages.

Het mannelijke personage is naar mijn idee het meest interessant. Omdat je als toeschouwer niets van hem weet ontstaan er een hoop vragen. Is deze persoon slecht? Een personificatie van het kwaad? Of is het een soort engel die het kwaad verdrijft? En dus buiten Satan staat?

Tijdens het kijken van deze film vraag je je steeds meer dingen af. Veel vragen blijven onbeantwoord en daarmee laat Dumont de toeschouwer over aan zijn eigen verbeelding en interpretatie. Dumont heeft vertrouwen in de retrospectieve vermogens van de toeschouwer, daarom durft hij dingen te laten zien die je misschien niet meteen begrijpt, maar die gaandeweg betekenis krijgen. Films die voortdurend alles uitleggen en rechtvaardigen vind hij deprimerend. De manier om naar deze film te kijken is ook weer gebaseerd op persoonlijke ervaringen, religie, gewoontes en morele overtuigingen. In Hors Satan zien we het mannelijke personage meerdere malen handelingen verrichten die moreel gezien niet goed zijn. ( zoals het doden van een man ) Wat ook weer gelinkt is aan persoonlijke ervaringen. Wellicht ben je in een omgeving opgegroeid waarbij het wel normaal is om een persoon te vermoorden wanneer hij of zij een ander kwaad heeft gedaan. Dan zul je als kijker ook anders naar die scène in de film kijken. Wanneer je als dierenliefhebber naar de scène kijkt waarbij het mannelijke personage een hert dood, zul je er met afschuw naar kijken. Maar ben je een jager die voor zijn werk ook op herten schiet dan zul je ook die scene weer anders bekijken.

In dit verhaal word je meerdere malen overgelaten aan je eigen interpretatie. Er gebeuren dingen in het dorp die te maken hebben, of zelfs veroorzaakt worden door het mannelijke personage, maar die je zelf niet zo goed kunt plaatsen. Er wordt ook niets verduidelijkt, er wordt niet nadrukkelijk gezegd dat deze man goed of slecht is, dit moet je zelf ondervinden door zijn handelingen te beoordelen, en de situaties die voorkomen in de film. Het dorpsmeisje met wie het mannelijke personage rondtrekt lijkt de oorzaak van zijn daden. Het was immers haar stiefvader die gedood moest worden, de reden word nooit nadrukkelijk uitgelegd of getoond. Is zij dan de aanstichter van het kwade? Weer word je als kijker overgelaten aan je eigen interpretatie. Tot dit punt in het verhaal zie je het mannelijke personage wellicht als een kwaad persoon. (Satan?) Maar gaandeweg in het verhaal zul je wellicht ook denken dat hij een soort messias/duivelsuitdrijver is omdat hij over de macht beschikt om het kwaad uit een persoon te verdrijven.

Volgens Dumont gaat het in de film niet om het zwart-wit beeld wat ontstaat bij het zien van de woorden goed en kwaad, maar om hoe je je tot te wereld wilt verhouden. Een wereld waarbinnen goed en kwaad wel degelijk bestaan en waarbinnen je een eigen plek moet zien te vinden. Het draait om het aangaan van de confrontatie met de wereld, met de mogelijkheid tot handelen, en niet om te prediken wat goed is of slecht. Op zijn eigen manier gaat de film verder dan goed of kwaad. Uiteindelijk speelt alles zich in het hoofd van de kijker af: de film roept bij ieder persoonlijke reacties op, tijdens het kijken van de film, maar vooral na de film. Gebaseerd op wat men voelde tijdens het kijken. Het gaat om het gevoel dat landschappen, fysieke personages en geluiden oproepen bij de toeschouwers.

 

Dvd:

• Dumont B. ”Hors Satan”. ContactFilm 2011Geraadpleegd op 16 november 2013, van

Dumont, B. Hors Satan

• Interview Bruno Dumont, ContactFilm 2012. 
• Filmkrant, Engeltje van het kwaad. Geraadpleegd op 3 december, van

http://www.filmkrant.nl/_titelindex_H/7359

Neuromarketing; een nieuwe doorbraak

Voor: Marketingfacts
Door: Helen Bouman

Neuromarketing; een nieuwe doorbraak

Vraag de consument of hij beïnvloed wordt door reclame en hij zal zeggen van niet. Waarom worden we dan al honderd jaar dagelijks bestookt met vele duizenden reclameprikkels? Omdat reclame werkt. We wisten alleen niet precies hoe. Echter worden er sinds kort functionele MRI scans gebruikt om de hersenactiviteit te meten in deze nieuwe moderne onderzoeken. Neuromarketing research bureau Neurensics heeft door middel van deze technieken kunnen kijken naar de effectiviteit van televisiereclames.

Om deze analyse te kunnen maken heeft Neurensics 200 proefpersonen, zowel mannen en vrouwen, in aparte kamers geplaatst en 171 commercials aan ze voorgelegd. Onder de geteste televisiereclames waren naast ‘normale’ commercials ook Gouden Loekies, Loden Leeuwen en Effie commercials. Dit zijn publieksprijzen voor respectievelijk leuke reclames en irritante reclames, en een juryprijs voor een campagne die aantoonbaar effectief is geweest. Hieruit hebben ze een interessant patroon kunnen vastleggen

Effies herkenbaar in het brein
Die irritante Loden Leeuw reclames, ken je ze? Tros Radar kiest er elk jaar weer eentje uit, en ze kunnen zo irritant zijn dat ze bij de proefpersonen zelfs woede konden activeren. Deze Zalandoo reclame won in 2012 de Looden Leeuw, maar zou jij door zo’n reclame niet meer bij deze online modeketen willen kopen? Deze irritante reclames blijven nou eenmaal in het hoofd hangen en zijn daardoor dus wel effectief.

De Gouden Loeki’s die elk jaar worden uitgereikt door Ster hebben impact op het brein en trekken de aandacht. Ze zijn leuk, en daardoor blijf je eerder kijken. De positieve gevoelens die je krijgt bij deze reclames kunnen zeker invloed hebben op je koopgedrag.

Kunnen jullie je deze nog herinneren? Goeiemoggel!

Deze reclame van KPN over mobiel e-mailen bleef zo hangen, dat ‘goeiemoggel’ een veel gebruikt woord werd in de Nederlandse taal. Bij verschillende bedrijven werd de afdeling transport zelfs omgetoverd tot afdeling ‘transploft’. Zelfs werden er meerdere liedjes gemaakt met deze fantasiewoorden erin. De reclame heeft gezorgd voor nog meer naamsbekendheid voor KPN.

De Effie Award is een vakprijs die elk jaar wordt uitgereikt voor de meest effetieve reclame. Deze reclames zijn erg herkenbaar in het brein. Ze zorgen voor een gemiddelde impact maar scoren juist wel hoog op het geven van een positief gevoel. Ook zorgen deze reclames ervoor dat de negatieve gevoelens die je nog had bij het product, deze vervagen.

Afgelopen jaar won bol.com een Effie met een TV-reclame met de herkenbare slogan; “Ook daarom koop je bij bol.com”

 

Volgende de jury werd de bekendheid en vertrouwdheid van het merk op de juiste manier neergezet. Ze hebben zich ontwikkeld tot een vanzelfsprekend winkel kanaal, en dit is iets wat iedere online shop zou moeten willen zijn.

Voorspellen van een publieksprijs

Bij deze is het bewijs dus geleverd; het nut van televisiereclames is hoog. Steeds meer bedrijven plannen in om met Neurensics samen te werken om de werking van hun commercials te verbeteren. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk om het effect van een tv commercial te kunnen voorspellen voordat de commercial überhaupt al is gemaakt. Zo heeft Neurensics die Effies in verschillende categorieën ruim een half jaar van te voren kunnen voorspellen.  Het is interessant om te zien wat een effectieve reclame doet in het brein. Op deze manier krijgen we inzicht in de werking reclame en kunnen de commercial geoptimaliseerd worden voor een nog positiever effect op de consument.

Neuromarketing op basis van fMRI blijkt het meest krachtige wapen in het onderzoeken va het effect op de consument en het voorspellen van publiekswinnende reclames. Hiermee kunnen veel kosten worden bespaard zowel in het produceren als het uitzenden van TV-reclame.